کد مطلب:25767 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:27

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

حضرت يوسفغ چگونه توانست بر شهوت خود غلبه كند؟

قرآن كريم، از پيروزي نيروي ايمان و عقل حضرت يوسفغ بر طوفان غريزة ايشان چنين ياد ميكند: وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِي وَهَمَّ بِهَا لَوْلاَ َّ أَن رَّءَا بُرْهَـَنَ رَبِّهِي كَذَ َلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوَّءَ وَ الْفَحْشَآءَ إِنَّهُو مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِين ;(يوسف،24) آن زن قصد او را كرد و او نيز ـ اگر برهان پروردگار را نميديد ـ قصد وي را مينمود، اين چنين كرديم، تا بدي و فحشأ را از او دور سازيم; چرا كه او از بندگان مخلص ما بود. او نيز براي حفظ پاكي خويش در اين لحظة حساس دست به شديدترين مبارزه و جهاد با نفس زد و برهان پروردگار نيز باعث نجات ايشان شد، اما اين كه برهان چه بوده است، آرأ مختلف است برخي از آرأ چنين است: 1. علم و ايمان و تربيت انساني و صفات برجسته. 2. آگاهي او نسبت به حكم تحريمي زنا 3. مقام نبوت و معصوم بودن از گناه 4. يك نوع امداد و كمك الهي كه به خاطر اعمال نيكش در اين لحظه حساس به سراغش آمد. و... .

در آيات قرآن كريم و روايات، كلمة برهان به بسياري از معاني فوق اطلاق شده است. قهراً امداد غيبي و كمك معنوي خداوند به ياري او فرستاده شد، تا از بدي و گناه رهايي يابد; زيرا او بندهاي بود كه با آگاهي و ايمان و پرهيزگاري و عمل پاك خود را ساخته بو و قلب و جان او از تاريكيهاي شرك پاك و خالص شده بود و به همين دليل شايستگي چنين امداد الهي را فراهم نمود، اين توفيق الهي اختصاص به ايشان نداشته باشد بلكه هر كس ديگري كه در زمرة بندگان خالص خدا و مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِين وارد شود، او لايق چنين موهبتي خواهد شد.

خلاصه آن كه، طبق آيه فوق، آن چه كه باعث غلبة حضرت يوسفغ بر قواي غريزي او شد، سه عامل مهم بود:

1. او خود را به خدا سپرد و پناه به لطف او برد: قال معاذ اللّه

2. خودسازي حضرت يوسفغ و بندگي توأم با اخلاص او كه از جمله إِنَّهُو مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِين استفاده ميشود، به او قوّه و قدرت بخشيد كه در اين ميدان بزرگ در برابر وسوسههاي مضاعفي كه از درون و برون به او حملهور بود زانو نزند. اين در واقع پاداش پاكي و تقوا و اخلاص او بود، كه باعث شده خداوند با الطاف خفية خود و مددهاي غيبي كه توصيف آن با هيچ بياني ممكن نيست، بندهاش را در اين لحظة حساس حفظ نمايد.(ر. ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 9، ص 372 ـ 378، دارالكتب الاسلامية / تفسير الميزان، علامه طباطبايي;، مترجم، سيد محمد باقر موسوي همداني، ج 11، ص 195، مركز نشر فرهنگي رجأ.)